March 2019 - De Subjectivisten

Als er al een strand in Apeldoorn is, waarom dan geen prairie in Den Haag? Vanuit die laatste plaats opereert namelijke een hechte club muzikanten in diverse groepen, die eerder in verband gebracht kunnen worden met zand en cactussen dan bijvoorbeeld kaas en windmolens. Dat draait om de van origine Franse troubadour Pascal Hallibert (zang, gitaar) en partner in crime Hans Custers (bas, keyboards). Zo zijn ze te horen in de heerlijk Americana groep White Sands, het landerige Praise The Twilight Sparrow en ook het filmische altcountry gezelschap Templo Diez. In 2010 maakt White Sands een doorstart als Point Quiet. Daar horen ook Jan van Bijnen (pedal steel, banjo, accordeon, harmonica, trompet), Simone Manuputty (viool, zang, klokkenspel) en tegenwoordig ook trompettist Joost Verbraak bij. De groep laat in 2010 het gelijknamige debuut het licht zien, dat in 2015 met Ways And Needs Of A Night Horse een vervolg krijgt.

Nu zijn ze (eindelijk) terug met hun derde wapenfeit Walking In The Wild. In ruim drie kwartier serveren ze hier 12 nieuwe songs. Daarbij houden ze eigenlijk gewoon weer vast aan hun overheerlijke recept van Americana, folk, altcountry, singer-songwritermuziek en blues. Ditmaal verrijken ze die, mede door het trompetspel ook met Calexico-achtige tex mex kruiden. Zoals altijd zijn de liedjes uit het leven gegrepen, waardoor ze meteen indruk weten te maken. Hallibert beschikt over een heerlijk getormenteerde zware zangstem, die wel aan Mark Lanegan doet denken, zij het op een minder brommerige toon, die je eenvoudig mee weet te slepen. Naast de genoemde artiesten moet ik ook denken aan Howe Gelb, Lambchop, Johnny Cash, Sparklehorse en Friends Of Dean Martinez. Het is bezinnende, gloedvolle en meeslepende nachtelijke pracht, die je, eenmaal gegrepen, niet meer loslaat.

(Jan Willem Broek)