February 2015 - Ctrl.Alt.Country

Vijf lange jaren verstreken er sinds het verschijnen van het naar zichzelf vernoemde debuut van het Nederlandse gezelschap Point Quiet. Tijd die men, afgaande op het op “Ways And Needs Of A Night Horse” gebodene, bepaald niet in ledigheid heeft doorgebracht. Net als z’n voorganger blijkt immers ook de nieuwe van Pascal Hallibert en de zijnen weer een echte voltreffer. Elf nummers en net geen veertig minuten lang nemen ze ons ook ditmaal weer op sleeptouw doorheen een muzikaal landschap, waarvoor naar believen de termen Americana dan wel country noir uit de kast mogen. Muziek, waarin vooral het sfeerelement van doorslaggevende betekenis blijkt. En dat is bepaald niet zelden heerlijk melancholisch van aard.

Met Halliberts wat klaaglijk aandoende stem, het daar prachtig bij kleurende harmonieerwerk en de viool van Simone Manuputty, de buitengewoon subtiele snarenbenadering van Jan van Bijnen en wat ingehuurde blazers doorgaans als richtingaangevende elementen. Men denke zo bijvoorbeeld aan enigszins vergelijkbare acts als Calexico, Grant-Lee Phillips, de Willard Grant Conspiracy of Tindersticks. Stuk voor stuk kleppers, waarvoor je als liefhebber van de op deze pagina’s behandelde muziekgenres allicht graag wat tijd vrijmaakt. En dat zou je derhalve ook eens voor Point Quiet moeten doen. Na één enkel “proevertje” is er gegarandeerd geen weg meer voor je terug…

Dingen als het onopvallend als de afhangende twijgen van een wilg onder invloed van een zacht briesje haarfijne golven door de vijver van je luisteraarsbewustzijn trekkende titelnummer, het onder meer met fijnbesnaard strijkwerk van Manuputty opgewaardeerde “Run All You Want”, het net wat vlottere “NY Or Not NY”, het elegische “The Man I Once Was”, de sfeervolle country-noirsleper “Trembling Stars”, de afsluitende instrumental “Maneras Y Necessidades” en andere zijn immers net als zoveel van Halliberts eerdere nummers van niets minder dan internationale klasse. Echte pareltjes! Zonder uitzondering bloedmooi!

(Benny Metten)